پل رنگین بان

پل رنگین بان مربوط به دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان پل دختر، بخش مرکزی، روستای پاعلم واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۰۷۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

پل کاکارضا

پل شاپوری کاکارضا - مربوط به دوره ساسانیان است و در الشتر، منطقه کاکارضا واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۸۴۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل قلعه حاتم

محدودیت نزولات آسمانی در ایران باعث شده تا از دیرباز ایرانیان اهمیت ویژه ای به ذخیره سازی، انتقال و بهره برداری از منابع آبی نشان دهند و نمونه بارز آن ارائه مفهوم کاریز یا قنات به جهانیان و ساخت هزاران قنات در ایران و از جمله در بروجرد است. اما هنر مهندسی ایرانیان در حوزه مدیریت منابع آبی تنها به کاریز ختم نمی شود و نوآوری های متعددی در ذخیره سازی، تقسیم و انتقال آب در جای جای ایران مشاهده می شود که حتی با فناوری و دانش امروزی نیز به آسانی انجام پذیر نیستند. پل قلعه حاتم که برای انتقال آب شرب شهر بروجرد طراحی و احداث شده نمونه ای از این طرح های خلاقانه است.
پل قلعه حاتم در مجاورت روستای قلعه حاتم در ورودی شهر بروجرد و در شمال شرقی این شهر قرار دارد و از آثار تاریخی ثبت شده شهرستان بروجرد به حساب می آید. تاریخ دقیق ساخت پل معلوم نیست اما بقایای فعلی پل احتمالا مربوط به دوره قاجاریان هستند. در تاریخ ۲ آبان ۱۳۷۸ پل قلعه حاتم بروجرد با شماره  2438 به‌عنوان یکی ازآثار تاریخی در فهرست ملّی ایران  به ثبت رسید

پل قلعه حاتم یک پل آجری-سنگی با کاربری انتقال آب است. طول پل ۲۶۱ متر و عرض آن ۲.۵ متر است.  این پل دارای ۱۴ چشمه است که از نوع تاق آجری هستند  .   مصالح اصلی پل شامل آجر و سنگ است که با ملات ساروج و آهک به هم متصل شده اند. آجرهای هر چشمه ابعادی حدود ۲۲ در ۲۲ سانتی‌متر دارند و نیز دو یال شرقی و غربی پل فاقد آجرند و تماماً از سنگ ساخته شده اند و با استفاده از سنگ به زمین مجاور متصل و محکم شده ان. بر روی پل یک جوی باریک وجود دارد که جنس آن از سنگ است و آب از طریق از مجرا از غرب به شرق به سمت شهر بروجرد هدایت می شده است. هرچند شیب چندانی در ظاهر پل دیده نمی شود اما با کم کردن ارتفاع سنگهای جوی آب، شیب لازم برای انتقال آب فراهم شده است.   وجود آهک در پایه های پل باعث می شود که در برخورد با آب بر استحکام پایه های بنا افزوده شود (پل قلعه حاتم بروجرد یادگار کهن لرستان، 1392).   محل تلاقی هر پایه پل با آب رودخانه زیرین به صورت یک شش ضلعی از جنس سنگ است که تیزی بیشتری در سمت شمال که محل ورود آب است دارند. به عبارت دیگر، محل برخورد پایه ها با آب در سمت ورودی به صورت مثلثی و در خروجی به صورت بیضی است

پل چالانچولان

پل تاریخی چالان‌چولان در استان لرستان و در دشت حاصل‌خیزی در مسیر جاده قدیمی بروجرد به خوزستان و اصفهان قرار دارد.

به گزارش یافته، این پل در زمان صفویه روی رودخانه سزار ا حداث شده و شالوده اصلی آن در دوارن ساسانیان بنا گذاشته شده است. ‌

طول پل چالان چولان 6 در 120 متر است و 6 طاق چشمه آجری روی آن بنا شده که پایه‌های آن‌ها تا ارتفاع یک متری از سنگ هستند.

موج‌شکن‌های پل با توجه به مسیر آب در سمت شمال غربی قرار گرفته و در دو طرف باند عبور پل نیز دو دیواره آجری به ارتفاع 90 سانتی‌متر جهت امنیت و ممانعت از سقوط عابرین از روی پل ایجاد شده است.

زلزله فروردین 1385 دورود، خسارت‌هایی به این پل وارد آورد که توسط میراث فرهنگی لرستان، تا حدی بازسازی شد.

این اثر در تاریخ 16 آذر 1376 با شمارهٔ ثبت 1946 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل کهلرت ( دوره حسنویه )

پل کهلرت- ممولان

پل کهلرت- ممولان متعلق به دوران آل حسنویه است و در جاده خرم آباد به خوزستان، بخش ملاوی، مسیر رود کشکان قرار دارد. پایه های این پل بصورت بیضی است و ظاهر منحصر به فردی دارد. وجود سکویی در داخل دو پایه اصلی پل، آن را منحصر به فرد کرده است. این سکو از 12 پله ساخته شده و کاربرد آن دقیقاً روشن نیست ولی احتمالاً به عنوان پشت بند از آنها استفاده شده است.

رنگ ملات پل در قسمت پایه ها متمایل به قرمز رنگ است که به علت ترکیب آن با یک نوع شنهای قرمز رنگ و همچنین یک نوع گیاه به نام تره پی Tarahpey استفاده شده است. کتیبه ابی در قسمت غربی پل بر سینه کوه بالاتر از مسیر گذر روی پل به طرف شمال غربی آن به دستور بدر بن حسنویه نوشته شده است و قرینه آن در قسمت جنوب بر سینه کوه وجود داشته که متأسفانة به علت عملیات راهسازی تخریب شده است. این پل در ادوار مختلف مورد استفاده قرار گرفته است بیشتر قسمت های این بنا مربوط به زمان بدر بن حسنویه ( 374 هـ.ق ) است.

پل شکسته ( دوره ساسانی )

پل شکسته سرطاق ساربان

این پل هم که باز قدمتش به دوران ساسانی ها می رسد، بر سرراه قدیمی شاپورخواست به خوزستان واقع شده است و در یک کیلومتری غرب روستای ماسور وجود دارد. بر اساس بقایای به جا مانده طول پل 145 متر و دارای چشمه طاق بوده است.

پلان پایه های پل بیضی شکل و مصالح آن را سنگهای تراش خورده و لاشه و قلوه سنگهای رودخانه ای تشکیل می دهد. نمای پل با استفاده از سنگ های آهکی تراش خورده نماسازی شده است. این پل از لحاظ پلان و مصالح قابل مقایسه یا پل کشکان می باشد اما شیوه کار آن ابتدائی تر و سنگهای نما کاملاً پاک تراش نشده و درز سنگ ها دارای فاصله است. به نظر می رسد قدمت این پل از پل کشکان بیشتر بوده و با توجه به اینکه بر سر راه باستانی شاپور خواست به خوزستان واقع بوده و تعلق آن به دوره تاریخی محرز است.