پل کهلرت ( دوره حسنویه )

پل کهلرت- ممولان

پل کهلرت- ممولان متعلق به دوران آل حسنویه است و در جاده خرم آباد به خوزستان، بخش ملاوی، مسیر رود کشکان قرار دارد. پایه های این پل بصورت بیضی است و ظاهر منحصر به فردی دارد. وجود سکویی در داخل دو پایه اصلی پل، آن را منحصر به فرد کرده است. این سکو از 12 پله ساخته شده و کاربرد آن دقیقاً روشن نیست ولی احتمالاً به عنوان پشت بند از آنها استفاده شده است.

رنگ ملات پل در قسمت پایه ها متمایل به قرمز رنگ است که به علت ترکیب آن با یک نوع شنهای قرمز رنگ و همچنین یک نوع گیاه به نام تره پی Tarahpey استفاده شده است. کتیبه ابی در قسمت غربی پل بر سینه کوه بالاتر از مسیر گذر روی پل به طرف شمال غربی آن به دستور بدر بن حسنویه نوشته شده است و قرینه آن در قسمت جنوب بر سینه کوه وجود داشته که متأسفانة به علت عملیات راهسازی تخریب شده است. این پل در ادوار مختلف مورد استفاده قرار گرفته است بیشتر قسمت های این بنا مربوط به زمان بدر بن حسنویه ( 374 هـ.ق ) است.

پل شکسته ( دوره ساسانی )

پل شکسته سرطاق ساربان

این پل هم که باز قدمتش به دوران ساسانی ها می رسد، بر سرراه قدیمی شاپورخواست به خوزستان واقع شده است و در یک کیلومتری غرب روستای ماسور وجود دارد. بر اساس بقایای به جا مانده طول پل 145 متر و دارای چشمه طاق بوده است.

پلان پایه های پل بیضی شکل و مصالح آن را سنگهای تراش خورده و لاشه و قلوه سنگهای رودخانه ای تشکیل می دهد. نمای پل با استفاده از سنگ های آهکی تراش خورده نماسازی شده است. این پل از لحاظ پلان و مصالح قابل مقایسه یا پل کشکان می باشد اما شیوه کار آن ابتدائی تر و سنگهای نما کاملاً پاک تراش نشده و درز سنگ ها دارای فاصله است. به نظر می رسد قدمت این پل از پل کشکان بیشتر بوده و با توجه به اینکه بر سر راه باستانی شاپور خواست به خوزستان واقع بوده و تعلق آن به دوره تاریخی محرز است.

پل صفوی یا گپ ( دوره صفویه )

پل صفوی، پلی در مرکز شهر تاریخی خرم آباد

پل آجری "گپ" در مرکز شهر خرم آباد وبرروی رودخانه گلال واقع شده است. این پل دو قسمت شرقی و غربی شهر را به هم متصل کرده و دارای 24 چشمه طاق است و طول آن بیش از 350 متر، پنهای آن 8.5 متر و ارتفاع آن از کف رودخانه تا روگذر پل 8 مترمربع است.

مواد و مصالح آن در قسمت پایه ها از سنگهای تراشیده شده با ملات آهک و گچ و پایه های چشمه طاقها از آجر ساخته شده است. بر سینه شمالی پل کتیبه های سنگی نصب شده است که با حروف مقطعه نوشته شده وبه عنوان طلسم معروف است.

بخش میانی پل و شاه نشین آن شباهت زیادی با شاه نشین پل خواجو در اصفهان دارد که در اثر سیل تخریب شده و مجددا با سیمان مرمت شده است.

این اثر ارزشمند در زمان شاه سلطان حسین صفوی ساخته شده و منسوب به حسین خان والی لرستان است و در دوره قاجاریه به پل محسنیه معروف شد.

این بنا به شماره 2354 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل سی پله ( دوره ساسانی )

پل سی پله، رابط لرستان و ایلام

این بنا در منطقه سر طرهان شهرستان کوهدشت بر روی رودخانه سیمره در حد فاصل استان لرستان و ایلام واقع شده است.

پل در تنگترین بستر رودخانه سیمره ، در محلی بنام سی پله واقع شده است و این پل در مسیر یکی از راههای باستانی قرار داشته که سبب ارتباط کرمانشاهان، ایلام و لرستان (سرطرهان) بوده است.

پل یاد شده دارای 4 چشمه طاق بوده که اکنون تنها دو چشمه طاق آن باقی است. پهنای هر پایه این پل 6.5 متر و طول آن 17 متر است. اندازه سنگهایی که در پایه به کار رفته 60×60×100سانتیمتر و بعضی نیز بزرگترند. روی هر یک از این سنگها علامت مشخصی کنده شده است.

مصالح بنا از کچ و سنگ است و در آثار مورخان دوره اسلامی اشاره ای به این پل نشده است. این پل سترگ از آثار منحصر به فرد دوره ساسانی بوده و به شماره 4511 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل دختر ( دوره ساسانی )

پلدختر، اثر ارزنده معماری پیش از اسلام

پلدختر که از آثار ارزنده معماری پیش از اسلام در لرستان محسوب می شود در ورودی شهر پلدختر واقع شده است. این دومین پلی است که در لرستان بنام "کر و دت" یا پل دختر مشهور است.

هرچند این بنا در قرن 4 ه.ق.مورد مرمت و تجدیدبنا قرار گرفته است اما اصل آن بنا به احتمال قریب به یقین مربوط به دوره ساسانی است.

جهت پل شرقی غربی و طول آن 270 متر است. پایه های پهن و قطور این پل که از سنگهای پاک تراش ساخته شده اند در داخل رودخانه هنوز پابرجاست.

در حال حاضر تنها یک طاق از پل موجود است که جاده خرم آباد - اندیمشک از زیر آن می گذرد. بلندای این طاق 18 متر از سطح آسفالت است و نزدیک به 30 متر از آب رودخانه ارتفاع دارد.

درباره وجه تسمیه پل برخی آن را منتسب به ایزدبانو آناهیتا می دانند.

بی تردید این پل اهمیت ویژه ای در ارتباط بین مناطق جنوب با غرب و مرکز و شمال داشته و علاوه بر اتصال لرستان و ایلام راه اصلی شاپور خواست به جندی شاپور شهر قدیمی خوزستان (دوره ساسانی) به شمار می رفته است.

پل شاپوری ( دوره ساسانی )

پل شاپوری عامل ارتباط لرستان و خوزستان

پل شاپوری یا طاق پل شکسته در قسمت جنوبی شهر خرم آباد واقع شده و عامل ارتباط غرب استان (طرهان) با شرق و از آنجا به خوزستان و تیسفون (پایتخت ساسانیان) بوده و احتمالاً برای توزیع آب نیز مورد بهره برداری قرار می گرفته است.

طول این پل 312 مترو ارتفاع آن 10.75 متر است که از 28چشمه طاق و 27پایه تشکیل شده و سطح هر پایه 61 متر و فاصله بین دو پایه 7.5 متر است.

هم اکنون پنج چشمه طاق پل سالم بوده و مابقی بر اثر عوامل طبیعی تخریب شده است. چشمه طاقهای پل به صورت جناقی ساخته شده و سبک سازی پل در قسمت طولی پل در زیر روگذر پل صورت گرفته است و پایه های پل و موج شکنهای آن به صورت لوزی شش ضلعی از سنگ ساخته شده است.

مصالح پل را سنگهای قلوة رودخانه ای و لاشه سنگ در چشمه طاقها و از سنگ های پاکتراش در قسمت پایه ها استفاده شده است. کف پل سنگ فرش و از نوع سنگ بلوک قرمز است که در اثر فرسایش آب از صورت کادر بودن خارج شده است.

این پل عظیم و دیدنی مربوط به دوره ساسانی و به شماره 1058 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.