علیمراد خان زند ( بزرگان لر )

علیمراد خان زند فرزند الله‌مراد خان (قیطاس خان)، ششمین فرمانروای دودمان زند ایران بود . او از ربیع‌الاول ۱۱۹۵ تا ربیع‌الاول ۱۱۹۹ ه‍.ق. فرمانروا بود.

وی خواهرزادهٔ زکی خان بود . علیمراد خان در آغاز بر اصفهان فرمان می‌راند و توانست بسیاری از رقیبان را کنار بزند و بر پایتخت زندیان یعنی شیراز دست یابد. او اصفهان را پایتخت کرد و صیدمراد خان زند را والی شیراز نمود. وی یگانه جانشین کریم خان بود که به مرگ طبیعی از قدرت کنار رفت. آقامحمد خان قاجار توان فرماندهی او را می‌ستود. با این حال او به روسیه پیشنهاد کرد سرزمین‌های آن سوی ارس را به آن دولت واگذارد و در برابر فرمانروایی او از سوی روسیه به رسمیت شناخته شود و پشتیبانی گردد.

او پس از رسیدن به قدرت در ۱۱۹۶ ه‍.ق. پری‌جهان خانم دختر بزرگ کریم خان زند را به همسری خود برگزید.

او میرزا عبدالله شهاب ترشیزی را بر آن داشت که تاریخ زندیان را به شیوهٔ شاهنامه بسراید .  همچنین ابوالحسن مستوفی غفاری کتاب گلشن مراد را به دستور او به نثر مصنوع نوشت که شامل حوادث عصر نادر شاه و زندیه می‌باشد .

پس از او جعفر خان زند فرزند صادق خان و برادر مادری علیمراد خان، با شکست دادن باقر خان خراسگانی )والی اصفهان و گماشتهٔ علیمراد خان) و نیز فریفتن و کور کردن شیخ‌ویس خان زند )فرزند علیمراد خان) به فرمانروایی زندیان رسید.

 

 دانشنامهٔ ایرانیکا، مدخل «علیمراد خان زند» (به انگلیسی(

·  ·  لغت‌نامهٔ دهخدا، مدخل «پری‌جهان خانم»

·  ·  ریپکا، یان، «سدهٔ پرآشوب»، ترجمهٔ عیسی شهابی

·  سهیلی خوانساری، احمد. پنج ابوالحسن نقاش در یک قرن.هنر و مردم، دورهٔ ۱۵، ش ۱۶۹ و ۱۷۰ (آبان و آذر ۱۳۵۵): ۶۱-۶۲